A P E L o N A D Z I E J Ę PRZYJAŹNI Z PANEM BOGIEM
W dniu 15 czerwca 2013 odbyło się w Krakowie I Sympozjum: „SPOŁECZNE PANOWANIE CHRYSTUSA KRÓLA” zorganizowane przez Stowarzyszenie Fides et Ratio w Krakowie wraz z innymi organizacjami.
Przeżywany w Kościele ROK WIARY jest szczególną okolicznością, sprzyjającą pogłębionej refleksji nad odnową WIARY we wszystkich porządkach życia: intelektualnym, duchowym i mądrościowym.
Caritas Christi urget nos. Owa miłość, wzywająca do ewangelizacji, na którą w swym motu proprio „Porta Fidei” wskazał Benedykt XVI, ma pobudzać inspirację do wyznawania wiary z odnowionym przekonaniem.
Dzisiaj, w czasie zaprogramowanej globalnej ateizacji całych narodów i technologicznej przemiany dokonywanej przez światowe centra laicyzacyjne, istnieje pilna potrzeba oparcia wiary o zdrowy, teologiczny i apostolski fundament Bożego Objawienia zawartego w Piśmie Świętym i Tradycji katolickiej.
Jako katolicy świeccy w kraju i poza jego granicami pragniemy wnieść skromny wkład w dynamikę pobudzenia wiary w naszej Ojczyźnie poprzez rozmaite formy formacji i akcji w duchu omnia instaurare in Christo. Jesteśmy przekonani, że zwrócenie się ku Jezusowi Chrystusowi Królowi oraz przypomnienie istotowych teologicznych treści zawartych w Magisterium Kościoła, ukazujących Jego powszechne i społeczne Królestwo, przyczynią się do umocnienia wiary i tożsamości katolickiej naszego Narodu.
Ufamy, że zasiane ziarno będzie przynosiło dobry owoc dla wszystkich. Jesteśmy przekonani, że pod sztandarem Chrystusa Króla – Polska Zmartwychwstanie ! Mamy głęboką nadzieję, że będziemy kontynuować sympozja dla Chrystusa Króla co roku w Krakowie. Zapraszamy też do organizowania podobnych sympozjów, konferencji i spotkań w innych częściach Polski. (wszystkich zainteresowanych organizacją zapraszamy do kontaktu: tel: 12/ 266 56 36, kom 502 321 241 ) [email protected]
Króluj nam Chryste! Vivat Christo Rey!
___________________________________________________________
Niech będzie Pochwalony i Wywyższony Jezus Chrystus Król!
Nawiązując do powyższego tekstu dot. Sympozjum poświęconemu Królowaniu Pana Jezusa, chciałbym zachęcić wszystkich czcicieli Chrystusa Króla do organizowania podobnych sympozjów, kongresów, prelekcji, spotkań, rekolekcji w swoich srodowiskach. Ludzie muszą zrozumieć jaki jest cel Królowania Pana Jezusa.
Temat „Chrystus Król” powinien być na ustach wszystkich!
Znajdujemy się w sytuacji kiedy świat laicki i demoliberalny znajduje się w zaawansowanym stadium budowania świata bez Boga, odmawiającego światu prawdy o Królowaniu Chrystusa. My wierni słudzy Chrystusa Króla mamy budować Królestwo Boże na ziemi, które jest cywilizacją chrześcijańskiej odnowy w kierunku Mądrości Chrystusowej. Uznanie Chrystusa Królem Polski i Wszechświata zaowocuje w tym, że nastąpi Królestwo Prawdy, Sprawiedliwości, Miłości i Pokoju. Prawdy, że Chrystus Króluje świat laicki nie chce przyjąć, co skutkuje w braku sprawiedliwości, ponieważ nie przyjmuje owoców Królestwa Boga. Prawdziwa Miłość, czyli więź doskonała, pochodzi tylko od Boga, gdy się ją pomija, nie ma na ziemi prawdziwej Miłości, a Pokój jest tylko możliwy w Królestwie Boga, poza nim nie ma Pokoju. A więc warto starać się o Królestwo Boże na ziemi, co zasiejemy teraz, zaowocuje w przyszłości. Czas nam jeszcze dany jest Łaską, więc wykorzystajmy ją na Chwałę Bożą!
Jesteśmy zdani tylko na siebie, ale Pan Jest z nami i tylko w Nim pokładajmy nadzieję, nie traćmy jej, On będzie Królował! Aby czynić dobro nie możemy ustawać w modlitwie, a modlitwa bez czynów nie jest pełną. Przed nami Święto Chrystusa Króla, jest to na pewno dobry czas, aby Go uczcić i wywyższyć.
Ponieważ wróg stara się nas podzielić, nie ułatwiajmy mu tego. Dzieląc się sami, wyręczamy go. Kochani, jeśli będziemy podzieleni tak jak dzisiaj, to my, którzy pragniemy Wywyższenia Pana Jezusa na ziemi, JESTEŚMY NAJWIĘKSZĄ PRZESZKODĄ!!! Bierzmy przykład z wrogów, gdyż oni cierpliwie i konsekwentnie realizują swoje plany bez dyskusji i zjednoczeni w dążeniu do opanowania świata. Postarajmy się na pierwszym planie postawić cel o który walczymy, zapominając o sobie samych, odsuwając na bok swoje ambicje.
W celu wszelkiej porady można się zwrócić do red. Pana Stanisława Papieża, przewodniczącego Stowarzyszenia Fides et Ratio - służącego pomocą. Można się do Niego zwrócić w celu organizacyjnym, instruktażowym, z pytaniami dotyczącymi bazy technicznej, materiałów i prelegentów.
Jest możliwość, aby osoby, które wyrażą swoją inicjatywę, wysłały informację do Ks. Marka [email protected] na podany poniżej mail, w celu wzajemnego kontaktu, porozumienia grup w różnych częściach Polski. Koordynatorem byłaby osoba duchowna, która również zadbałaby o stronę duchowej formacji wszystkich grup organizując również modlitwy w tej intencji.
Bardzo prosimy o opinie, ewentualne wskazówki i sugestie.
Można również utworzyć komitet organizacyjny.
Możemy pełnić funkcję Apostolstwa Chrystusa Króla, czyniąc siebie Jego sługami, bądz rycerzami.
Tak nam dopomóż BÓG!
-Michał Malawski
Referaty godne polecenia
|
|
|
|
|
|
|
„Uniżenie przed Chrystusem
fundamentalnym wyrazem uznania Jego królewskości" - ks. Jacek Bałemba ks. Józef Zderkiewicz „Wiara katolicka pewną drogą do zbawienia" - refleksje na Rok Wiary "Sens społecznego panowania Chrystusa Króla" - prof. Jacek Bartyzel Arkadiusz Robaczewski Apostolstwo książki katolickiej |
red. Stanisław Papież
„Konspiracje przeciw społecznemu panowaniu Chrystusa Króla" Dawid Gospodarek „Mesjanizm a społeczne panowanie Chrystusa Króla" „Królowanie Chrystusa w świetle encykliki Piusa XI Quas Primas" - o. prof. Benedykt Huculak ks. dr Henryk Łuczak SDB „Nowy Porządek Świata" |
„Teilhard de Chardin SJ wobec społecznego panowania Jezusa Chrystusa"
ks. Eugeniusz Miłoś „Polska - Królestwem Maryi i Jezusa" |
Maszerujmy w Armii Prawdziwego Króla: Chrystusa Króla!
Ks. Prof. Robert Barron
Kazanie na 24 listopada 2013 – Uroczystość Chrystusa Króla
Pokój Wam!
Przyjaciele:
Jest rzeczą bardzo znaczącą to, że Rok Liturgiczny kończy się dzisiejszą uroczystością – Uroczystością Chrystusa Króla– gdyż ten wielki fakt, że Jezus Chrystus jest Królem świata jest na prawdę kulminacją Objawienia Biblijnego; jest w rzeczywistym sensie sednem całej historii przekazanej nam przez Pismo Święte. Dlatego więc uważam to za bardzo stosowne, że gdy kończymy Rok Liturgiczny podsumowujący te wszystkie wydarzenia, dochodzimy do Uroczystości Chrystusa Króla.
Wróćmy do samego początku. Bóg stwarza świat o oszałamiającym pięknie i zawiłości. Jako koronny punkt swego stworzenia, Bóg ustanawia istoty ludzkie jako wice zarządców lub, posługując się językiem biblijnym – stwarza ich na swój obraz i podobieństwo. Istnieje bardzo ciekawe połączenie. Gdy cesarz chciał wpoić ludziom, że jest ich władcą, bił monety ze swoją podobizną. Były one znakiem, symbolem jego panowania. Dlatego zastanówmy się - według opisu biblijnego, istoty ludzkie są naznaczone obrazem Boga. Jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga. Mamy zatem zarządzać w Jego imieniu. Adam był postrzegany przez rabbinów jako pierwszy król. Dlaczego? Dlatego, że otrzymał on zadanie uprawiania ogrodu Eden. Nie możemy tego odczytywać jako lekcja uprawy rolnej. Uprawianie tego kwitnącego ogródu jest królewskim zadaniem Adama a zarazem całej ludzkości. Adam ma zarządzać światem według zamysłu Boskiego, zachowywać Boski dobry porządek, a następnie spowodować aby ogród rozrastał się na całej ziemi. Możemy wyobrazić sobie Adama jako króla maszerującego, zachowującego dobry porządek raju, zarządzającego w imieniu Boga ale maszerującego przez świat krzewiąc piekno raju.
Mając to wszystko na uwadze, grzech pierworodny można postrzegać jako upadek królowania i odmowa zarządzania światem według myśli Boga. Adam ulega pokusie węża i zezwala aby wąż nim zawładnął. Jest to upadek w królowaniu i niesie on katastrofalne skutki jakim jest przejście z ogrodu na pustynię. Przeczytaj kolejne rozdziały Księgi Rodzaju za raz po opisie upadku – rozdział czwarty i kolejne. Opisują one nam morderstwo, zazdrość, nienawiść, rywalyzację, imperializm, oraz egoizm tak potężny, że grozi on samej egzystencji rodzaju ludzkiego. Prześledź wszystkie znane Ci opowiadania od Kaina i Abla, poprzez Wieżę Babel do Arki Noego, a wszstko to o czym mówiępowinno być jasne. Dzieje się tak gdy utrzymuje się złe królowanie. Jednak Bóg nie poddaje się w Swym planie i powołuje cały szereg królów poczynając od Abrahama. Posłuchaj Pana! On uformuje Swój lud według Swego zamysłu. Uformuje On lud, którego misją będzie kultywowanie i rozszerzanie Edenu. Dlatego też Izaak, Jakub, Józef, Mojżesz, Jozue, Samuel, a zwłaszcza Dawid byli powołani przez Boga do panowania, do bycia „Nowym Adamem.” Nowi królowie mają rządzić światem prawidłowo.
Jednakże – kontynuując opis biblijny –wszystkie wspomniane osoby były w różnym stopniu upadłymi królami jak Adam. W różnym stopniu i w różny sposób zezwalali aby wąż wrócił do ogrodu. Szli za obcymi bogami, byli skorumpowani, szli za swoim egoizmem, itd., itd. – jest to smutna historia złego królowania Izraela. Rezultatem tego było to, że Bóg w dalszym ciągu nie był królem Swojego stworzenia. Dlatego też słyszymy pełne tęstknoty pragnienie i wołanie wypływające z serca Izraelitów. Posłuchajmy słowa psalmisty, „Wykrzykujcie między narodami, Pan jest Królem! Pan jest wielkm Bogiem i wielkim Królem. Bóg jest Królem nad narodami. Bóg zasiada na swymświętym tronie” (por. Psalm 47). A oto fragment z Księgi Proroka Izajasza rozdział 40: „Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i Jego ramię dzierży władzę.” Piękny i znany Psalm 23: „Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego.”
Wszystkie te fragmenty wyrażają pragnienie aby pewnego dnia Bóg stał się królem Swego stworzenia. Jak insynuowałem, Bóg Izraela nie działa bez udziału przyczyn drugorzędnych. Raduje się uwzględniając nas w swoich problemach. Więc oczywiście może bezpośrednio rządzić ludzkimi sprawami. Może naprawić swiat samemu, ale nie chce tego zrobić. Bóg chce pełnić władzę właśnie poprzez namiestnika Adama, Abrahama, Jakuba, Mojżesza i Dawida. Przysłuchajmy się słowom z Księgi Proroka Ezechiela: „I ustanowię nad nimi jednego pasterza, mego sługę Dawida. A Ja, Pan, będę ich Bogiem, sługa zaś mój, Dawid, będzie władcą pośród nich.” Jest to bardzo ważny fragment i mogę tu przytaczać jeszcze wiele podobnych. Zauważ jeszcze raz jak dwa królowania łączą się: „Ja ustanowię nad nimi jednego pasterza” oraz „Ja będę ich Bogiem.” Bóg chce być ich Królem właśnie poprzez potomka Dawida. Ten oczekiwany „Syn Dawida” został nazwany „mashiach” czyli Namaszczony. Dlaczego? Prorok Samuel namścił Dawida na króla a Duch Pański spoczął na młodym Dawidzie. Namaszczony miał być z pewnością postacią ludzką lecz w jakiś sposób Bóg miałby przez niego ustanowić Swoje własne panowanie nad światem.
Chciałbym zasugerowyć, że tylko na tle całej tej głębokiej historii możemy zrozumieć doniosłość Jezusa. Pierwsze słowa jakie Jezus wypowiedział, gdy rozpoczynał swoją działalność to, „Bliskie jest Królestwo Boże.” Królestwo! Pragnienie Izraelitów począwszy od pierwszego upadku, że Bóg stanie się Panem i Królem. Ponad to, Jezus pokazuje w swoich naukach, uzdrowieniach, rozmowach, i przeciwstawianiu się ówczesnym siłom, że to Królestwo, to Boże Królowanie, te Boże Rządy, ujawniają się właśnie przez Niego. Nowy Boski porządek miłości, współczucia, przebaczenia, uzdrowienia i niestosowania przemocy dzieje się przez Niego i jednocześnie Jezus nawołuje Izraelitów by dołączyli do Niego. Ten „Syn Dawida” – tak Ewengelia to podkreśla – jest również Synem Bożym. Ziemski Król – owszem tak! Jest on jednak również Królem Nieba, który przyszedł na ziemię.
Jak wszyscy królowie Izraela, Jezus jest wojownikiem. Jego wizja życia jest dramatycznie przeciwstawiana przez władze zarówno żydowskie jak i rzymskie. Gdy wjeżdża do Świętego Miasta jako Nowy Dawid, jak zapowiedzaił Prorok Zachariasz, są zaniepokojeni. Gdy konfrontuje władze świątynne, otaczająGo. A walka pomiędzy Nowym Dawidem a Jego wrogami dochodzi szczytu na Górze Kalwarii kiedy to Jezus bierze na siebie wszystkie dysfunkcje świata, całą ciemność, która sponiewierała ludzkość od grzechu pierworodniego, i pochłania ją w jeszcze większym Miłosierdziu Bożym. Zmartwychwstanie ukazuje nam zwycięstwo Chrystusa a zarazem zwycięstwo Boga. Pan Bóg i Jego Dawid ustanowili Swoje Panowanie. W Zmartwychwstałym Jezusie, Bóg na prawdę przyszedł aby rządzić światem i wszystkie proroctwa i nadzieje Starego Testamentu zostały urzeczywistnione w Jego Zmartywchwstaniu.
Wszystko to jest dokładnie tym na czym polega ewangelizacja, jest to ogłoszenie Królowania Chrystusa. Świat jest na prawdę pod nowym zarządem a Chrześcijanie to ci na których spoczywa obowiązek dzielenia się tą nowiną ze wszystkimi. Ponadto – a to jest ciągle pod tematem ewangelizacji – Chrześcijanie mają za zadanie dołączyć do armii Tego Nowego Zmartwychwstałego Króla aby kontynuować Jego walkę i dzieło. To co złego wydarzyło się poczynając od Adama, to znaczy złe królowanie, zostało naprawione przez królowanie Chrystusa. Lecz ten Król pragnie wojska. Chce abyśmy dołączyli do Niego i mieli udziałw Jego dziele. Święty Paweł, który to dogłębnie zrozumiał, określił Kościół jako Ciało Chrystusa, czyli ramiona, nogi, dłonie, głos Króla. Oczywiście spełniamy swoją funkcje bezpośrednio, ale pociągamy do odpowiedzialności ludzi pełniących władze. My, Kościół, stawiamy władzom wyzwanie gdy działają wbrew celom Prawdziwego Króla. Czy widzicie, że Uroczystość Chrystusa Króla mocno sprzeciwia się jakiemukolwiek interpretowaniu Chrześcijaństwa jako prywatnej religii? Dbam tylko o mojąprywatną duchowość. Nie! Nie!! Mamy Nowego Króla!!! Pomyśl o powieści Tolkien’a „Powrót Króla.” Prawdziwy król powrócił i rości prawo panowania nad każym aspektem życia. Nasze wyzwanie polega na ogłoszeniu Jego panowania a następnie ze wszystkich naszych sił na dołączeniu do Niego, na staniu się członkiem Jego wojska, i na kontynuowaniu Jego wielkiej walki.
Niech Wam Bóg błogosławi.
Przyjaciele:
Jest rzeczą bardzo znaczącą to, że Rok Liturgiczny kończy się dzisiejszą uroczystością – Uroczystością Chrystusa Króla– gdyż ten wielki fakt, że Jezus Chrystus jest Królem świata jest na prawdę kulminacją Objawienia Biblijnego; jest w rzeczywistym sensie sednem całej historii przekazanej nam przez Pismo Święte. Dlatego więc uważam to za bardzo stosowne, że gdy kończymy Rok Liturgiczny podsumowujący te wszystkie wydarzenia, dochodzimy do Uroczystości Chrystusa Króla.
Wróćmy do samego początku. Bóg stwarza świat o oszałamiającym pięknie i zawiłości. Jako koronny punkt swego stworzenia, Bóg ustanawia istoty ludzkie jako wice zarządców lub, posługując się językiem biblijnym – stwarza ich na swój obraz i podobieństwo. Istnieje bardzo ciekawe połączenie. Gdy cesarz chciał wpoić ludziom, że jest ich władcą, bił monety ze swoją podobizną. Były one znakiem, symbolem jego panowania. Dlatego zastanówmy się - według opisu biblijnego, istoty ludzkie są naznaczone obrazem Boga. Jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga. Mamy zatem zarządzać w Jego imieniu. Adam był postrzegany przez rabbinów jako pierwszy król. Dlaczego? Dlatego, że otrzymał on zadanie uprawiania ogrodu Eden. Nie możemy tego odczytywać jako lekcja uprawy rolnej. Uprawianie tego kwitnącego ogródu jest królewskim zadaniem Adama a zarazem całej ludzkości. Adam ma zarządzać światem według zamysłu Boskiego, zachowywać Boski dobry porządek, a następnie spowodować aby ogród rozrastał się na całej ziemi. Możemy wyobrazić sobie Adama jako króla maszerującego, zachowującego dobry porządek raju, zarządzającego w imieniu Boga ale maszerującego przez świat krzewiąc piekno raju.
Mając to wszystko na uwadze, grzech pierworodny można postrzegać jako upadek królowania i odmowa zarządzania światem według myśli Boga. Adam ulega pokusie węża i zezwala aby wąż nim zawładnął. Jest to upadek w królowaniu i niesie on katastrofalne skutki jakim jest przejście z ogrodu na pustynię. Przeczytaj kolejne rozdziały Księgi Rodzaju za raz po opisie upadku – rozdział czwarty i kolejne. Opisują one nam morderstwo, zazdrość, nienawiść, rywalyzację, imperializm, oraz egoizm tak potężny, że grozi on samej egzystencji rodzaju ludzkiego. Prześledź wszystkie znane Ci opowiadania od Kaina i Abla, poprzez Wieżę Babel do Arki Noego, a wszstko to o czym mówiępowinno być jasne. Dzieje się tak gdy utrzymuje się złe królowanie. Jednak Bóg nie poddaje się w Swym planie i powołuje cały szereg królów poczynając od Abrahama. Posłuchaj Pana! On uformuje Swój lud według Swego zamysłu. Uformuje On lud, którego misją będzie kultywowanie i rozszerzanie Edenu. Dlatego też Izaak, Jakub, Józef, Mojżesz, Jozue, Samuel, a zwłaszcza Dawid byli powołani przez Boga do panowania, do bycia „Nowym Adamem.” Nowi królowie mają rządzić światem prawidłowo.
Jednakże – kontynuując opis biblijny –wszystkie wspomniane osoby były w różnym stopniu upadłymi królami jak Adam. W różnym stopniu i w różny sposób zezwalali aby wąż wrócił do ogrodu. Szli za obcymi bogami, byli skorumpowani, szli za swoim egoizmem, itd., itd. – jest to smutna historia złego królowania Izraela. Rezultatem tego było to, że Bóg w dalszym ciągu nie był królem Swojego stworzenia. Dlatego też słyszymy pełne tęstknoty pragnienie i wołanie wypływające z serca Izraelitów. Posłuchajmy słowa psalmisty, „Wykrzykujcie między narodami, Pan jest Królem! Pan jest wielkm Bogiem i wielkim Królem. Bóg jest Królem nad narodami. Bóg zasiada na swymświętym tronie” (por. Psalm 47). A oto fragment z Księgi Proroka Izajasza rozdział 40: „Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i Jego ramię dzierży władzę.” Piękny i znany Psalm 23: „Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego.”
Wszystkie te fragmenty wyrażają pragnienie aby pewnego dnia Bóg stał się królem Swego stworzenia. Jak insynuowałem, Bóg Izraela nie działa bez udziału przyczyn drugorzędnych. Raduje się uwzględniając nas w swoich problemach. Więc oczywiście może bezpośrednio rządzić ludzkimi sprawami. Może naprawić swiat samemu, ale nie chce tego zrobić. Bóg chce pełnić władzę właśnie poprzez namiestnika Adama, Abrahama, Jakuba, Mojżesza i Dawida. Przysłuchajmy się słowom z Księgi Proroka Ezechiela: „I ustanowię nad nimi jednego pasterza, mego sługę Dawida. A Ja, Pan, będę ich Bogiem, sługa zaś mój, Dawid, będzie władcą pośród nich.” Jest to bardzo ważny fragment i mogę tu przytaczać jeszcze wiele podobnych. Zauważ jeszcze raz jak dwa królowania łączą się: „Ja ustanowię nad nimi jednego pasterza” oraz „Ja będę ich Bogiem.” Bóg chce być ich Królem właśnie poprzez potomka Dawida. Ten oczekiwany „Syn Dawida” został nazwany „mashiach” czyli Namaszczony. Dlaczego? Prorok Samuel namścił Dawida na króla a Duch Pański spoczął na młodym Dawidzie. Namaszczony miał być z pewnością postacią ludzką lecz w jakiś sposób Bóg miałby przez niego ustanowić Swoje własne panowanie nad światem.
Chciałbym zasugerowyć, że tylko na tle całej tej głębokiej historii możemy zrozumieć doniosłość Jezusa. Pierwsze słowa jakie Jezus wypowiedział, gdy rozpoczynał swoją działalność to, „Bliskie jest Królestwo Boże.” Królestwo! Pragnienie Izraelitów począwszy od pierwszego upadku, że Bóg stanie się Panem i Królem. Ponad to, Jezus pokazuje w swoich naukach, uzdrowieniach, rozmowach, i przeciwstawianiu się ówczesnym siłom, że to Królestwo, to Boże Królowanie, te Boże Rządy, ujawniają się właśnie przez Niego. Nowy Boski porządek miłości, współczucia, przebaczenia, uzdrowienia i niestosowania przemocy dzieje się przez Niego i jednocześnie Jezus nawołuje Izraelitów by dołączyli do Niego. Ten „Syn Dawida” – tak Ewengelia to podkreśla – jest również Synem Bożym. Ziemski Król – owszem tak! Jest on jednak również Królem Nieba, który przyszedł na ziemię.
Jak wszyscy królowie Izraela, Jezus jest wojownikiem. Jego wizja życia jest dramatycznie przeciwstawiana przez władze zarówno żydowskie jak i rzymskie. Gdy wjeżdża do Świętego Miasta jako Nowy Dawid, jak zapowiedzaił Prorok Zachariasz, są zaniepokojeni. Gdy konfrontuje władze świątynne, otaczająGo. A walka pomiędzy Nowym Dawidem a Jego wrogami dochodzi szczytu na Górze Kalwarii kiedy to Jezus bierze na siebie wszystkie dysfunkcje świata, całą ciemność, która sponiewierała ludzkość od grzechu pierworodniego, i pochłania ją w jeszcze większym Miłosierdziu Bożym. Zmartwychwstanie ukazuje nam zwycięstwo Chrystusa a zarazem zwycięstwo Boga. Pan Bóg i Jego Dawid ustanowili Swoje Panowanie. W Zmartwychwstałym Jezusie, Bóg na prawdę przyszedł aby rządzić światem i wszystkie proroctwa i nadzieje Starego Testamentu zostały urzeczywistnione w Jego Zmartywchwstaniu.
Wszystko to jest dokładnie tym na czym polega ewangelizacja, jest to ogłoszenie Królowania Chrystusa. Świat jest na prawdę pod nowym zarządem a Chrześcijanie to ci na których spoczywa obowiązek dzielenia się tą nowiną ze wszystkimi. Ponadto – a to jest ciągle pod tematem ewangelizacji – Chrześcijanie mają za zadanie dołączyć do armii Tego Nowego Zmartwychwstałego Króla aby kontynuować Jego walkę i dzieło. To co złego wydarzyło się poczynając od Adama, to znaczy złe królowanie, zostało naprawione przez królowanie Chrystusa. Lecz ten Król pragnie wojska. Chce abyśmy dołączyli do Niego i mieli udziałw Jego dziele. Święty Paweł, który to dogłębnie zrozumiał, określił Kościół jako Ciało Chrystusa, czyli ramiona, nogi, dłonie, głos Króla. Oczywiście spełniamy swoją funkcje bezpośrednio, ale pociągamy do odpowiedzialności ludzi pełniących władze. My, Kościół, stawiamy władzom wyzwanie gdy działają wbrew celom Prawdziwego Króla. Czy widzicie, że Uroczystość Chrystusa Króla mocno sprzeciwia się jakiemukolwiek interpretowaniu Chrześcijaństwa jako prywatnej religii? Dbam tylko o mojąprywatną duchowość. Nie! Nie!! Mamy Nowego Króla!!! Pomyśl o powieści Tolkien’a „Powrót Króla.” Prawdziwy król powrócił i rości prawo panowania nad każym aspektem życia. Nasze wyzwanie polega na ogłoszeniu Jego panowania a następnie ze wszystkich naszych sił na dołączeniu do Niego, na staniu się członkiem Jego wojska, i na kontynuowaniu Jego wielkiej walki.
Niech Wam Bóg błogosławi.
Ksiądz Robert Barron jest autorem, prelegentem, teologiem, profesorem teologii systematycznej i Rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Mundelein/Uniwersytetu St. Mary of the Lake. Jest założycielem globalnej posługi medialnej Word on Fire docierającej do milionów ludzi poprzez współczesne środki przekazu, której celem jest nawracanie ludzi do Wiary Katolickiej. Ksiądz Barron objął stanowisko pracownika naukowego w Seminarium Mundelein w roku 1992 i gościnnie wykładał na Uniwersytecie Notre Dame oraz na Papieskim Uniwersytecie Św. Tomasza z Akwinu. Wyświęcony w 1986 roku jest kapłanem Archidiecezji Chicago. Ksiądz Barron otrzymał tytuł magistra filozofii na Katolickim Uniwersytecie Amerykańskim w roku 1982 oraz doktorat z teologii na Institute Catholique de Paris we Francji w roku 1992. Ksiądz Barron współpracuje z prasą i telewizjąm.in. NBC News w Nowym Yorku, Chicago Tribune, FOX News, CNN, Our Sunday Visitor. Jest autorem wielu książek, publikacji naukowych, programów telewizyjnych i radiowych oraz filmów dokumentalnych w tym serialu dokumentalnego pt. „Katolicyzm” który emitowany został w całych Stanach Zjednoczonych w tym w Telewizji Publicznej, parafiach, uniwersytetach i szkołach. Co tygodniowe refleksje Księdza Barrona, w których objaśnia niedzielne czytania liturgiczne docierają do 28 milionów słuchaczy przez radio i internet. Ponad 180 komentarzy ks. Barrona na temat Wiary i Kościoła oglądene były już ponad milion razy na YouTube.